Biliyormusun;
İçimde ki yaşam enerjimin kaynağı,
Gözlerimin önünde ki
O muzip ve kısık gözlerinle
Sadece bana gülen,
Dalğın,
Uykulu,
Kızğın
Bazen de üzgün
Yani alıştığım her halinle,
Bana,
Sana,
İkimiz......,
Yani biz olabilme ihtimaline dair
Ne ser
Ne de sır vermeyen
O ketum hallerin
Ya da
Büyüsüyle esir almış gözlerin
Hep duymak istediğim sesin
Ve yüreğimin esintisi olan
Nefesin
Maalesef
Bu gün yoktu,
Yoktun!
Bu güne kadar
Ben bir yılı
Üç yüz altmış beş gün sanırdım!
Mesala bu gün yaşandı mı?
Bilemedim!
Hangi yıl dı,
Hangi ay,
Ya da günlerden ne olduğunu,
İnan ki unuttum!
Öğlenden sonra
Geldim her zaman ki yerime
Ve
Gamlı bir baykuş gibi tüneyerek
Bir ağaç altı gölgesine
Oturduğum sandalyede
Saatler boyu
Sabır mayaladım beklentilerime!
Bütün karmaşık duyğularımla
Bütün gün seni bekledim,
Gözlerim
İnsan kalabalıklarını
Taradı bir bir,
Kulaklarım sesini,
Zavallı yüreğim
Nefesini aradı,
Yoktu/n!
Oysa ki
Bu sabah uyandığımda,
Günün ilerleyen saatlerinde
Yine seni görecek
Sesini duyacak
O
Bana gülümseyen gözlerini
Tatlı bakışlarını
Sesinin şelale gibi akışında
Yüreğimi yunacak
Umutla serinleyecek
Yarına,
Bize dair
Tatlı ve gizli hâyâller kuracaktım!
Gelen telefonlar da
İsmin yazmadı bu gün!
Ben de aramadım,
Yani
Bir türlü arayamadım!
O çok sevdiğim,
Hûşû içinde dinleyip
Huzur bulduğum
Ağustos böceklerinin sesi,
Üzüntülü ruh halimin tetiklediği
Kulak çınlamalarımda kayboldu!
Bensiz geçirdin ya bu gününü,
Evet
Kıyamet kopmadı ama
Sessizliğin
Baldıran acısı,
Çaresizliğin rezil sancısıyla birleşip
Zehirledi beni!
Kıvrandığımdan,
Geberdiğimden habersiz kaldın!
Bak;
Gün gece yarısına vardı işte!
Bir kaç dakika sonra
Bu gün
Boş
Anlamsız ve yalan olacak,
Çünkü yaşanmadı!
Ne kendin
Ne sesin
Ne de nefesin
Yoktu/n;
Şimdi,
Ben bu gün
"Yaşadım"
Diyebilirmiyim yahu!
Bedenim
Canlı bir cenaze,
Kalabalık yalnızlıklar da
Bir kütle gibi
Durur her hangi bir yerde!
Lakin;
Ben de YOK(T)UM;
Senin olmadığın
Hiç bir yerde!
02:Ağustos:2022