Ben "iki yakam bir araya gelemiyor sensiz" diyeceğim sen yine güleceksin.
Sen güleceksin ya, ben ölümün son mısrasına süzüleceğim.
Yaşarken ölmenin getirdiği zulüm ile çekemediğim nefeslere yar olacağım, işte öyle!

"İşte öyle" dediğim sesim kendime neden yabancı geldi şimdi? Sadece sesim olsa gam yemeye oturmayacağım aşk sofralarına.

Şimdilerin hepsi yabancılığı sever olmuş sanki. Sofralardaki kırıntıları bile toplamaya mecalim kalmamış ki.
Yakalarım birleşemiyor.
Çünkü; ateş ile birlikte acının dansını getiriyorlar peşlerinden.

Hadi, madem şimdi gidesin var en olmazlara git he mi?
Öyle bir git ki, sorgular bile senin peşine düşmeye utansınlar.
Öyle bir git ki, bulanan sular geçit bulup arkandan aksınlar.
Ve sen şimdi öyle bir git ki; duysun dünya, yazgıma vurduğun tokadı kıyamete bıraktım, artık uzatmasınlar.


Serpil Çavuşoğlu
Tarih : 13/04/2013 - 22:34