Karanlık bir gece
Yol kenarları ıssız kimsesiz
Eski model bir toros içerisinde ben ve hayallerim
Bestelediğimiz yalnızlık senfonisini cırcır böceklerine aktarıyor gibiydi zaman
Çay kıvamındaydı hasretin
Şekersiz iki bardağın sessizce aynı melodi ile yoğrulmasıydı
Gözlerimin baktığı açı dik
Soluduğum hava dar ve kimsesizdi
O anki sessizliğimi bozan ufak bir ışık hüzmesi ve öylece yol alan kaptı kaçtı dolmuşlardı
Ağaçların arasından süzülen ışık hüzmesi kadardı sanki gece
Her yer nasıl da loş ve sahipsizdi
Kafalarımız tükettiğimiz hayallerle duman olmuş
Etrafı saran pus ise adeta kurtları davet eder olmuştu
Bir yanda korku
Bir yanda sensiz hayaller
İçtikçe kısılan göz kapaklarımız
biran önce burdan gitmem gerektiğini söylüyordu
Ancak yüreğim direniyordu
Biliyordum ki
Gidersem senli hayaller bitecekti
Şehrin, insanın gözlerini kamaştıran rengarenk ışıklı aydınlığı yoruyordu duygularımı
Benim mekanım dağlardır diyesim geliyordu
Özgürlük diyesim
Kahrolsun faşizm
Yaşasın sosyalizm diyesim geliyordu
Çöpçüler
Fabrika işçileri geliyor
Emperyalizme kapitalizme küfredesim
İşçi sınıfının üzerinden geçinen patronizme sövesim geliyordu
1 Mayıs’lar da çektiğimiz halaylar ve emeğe dair haykırdığımız hayaller geliyordu
Bunlar yetmiyormuş gibi bir de sen geliyordun aklıma
Neden sen geliyordun ki
Şimdi sırası mı sanki
Şimdi sırası mı
Ahh o yıpranmış yıllar ah !
İçinde hep hüzün barındıran o yıllar
Kimine göre devrim
Kimine göre evrim geçirmiş yıllar
Dinler tanrılar
Ne çok şey geliyordu aklıma
Neden peygamberler hep erkek
İnsanlar neden ihtişamlı tapınaklar yapıp , sonra içlerine girip yoksullara dua ederler ki
Neden ey Musa
Ey Muhammet neden
Bu nasıl muammadır
Nasıl bir düzendir bu böyle
Var mı bunların cevapları
Şimdi kara kıtada ki yavrular nasıl gelmesin aklıma
Size söylüyorum ey kapitalistler
Emperyalistler
Hepiniz birer kara sineksiniz
Akbabasınız lan akbaba
O kara tenli gül kokan yavruların kanından beslenecek kadar sineksiniz
Bakmaya doyulmaz gözleri oyacak kadar akbabasınız
İnsan değilsiniz lan insan
İnsan olmak onur gerektirir
Haysiyet gerektirir insan kalmak
Yürekte sevgi gerektirir
Şahsiyet gerektirir
Kanla beslenmeyi değil
Can vermeyi gerektirir
Ve insan olmak
Sevgi saygı ve EMEK gerektirir...
( Alper Bahçeci )