10
Yorum
44
Beğeni
0,0
Puan
1527
Okunma
Nasıl ölüyor insan?
Unutmakla...
Kaldırıma yatan geceydi. Gündüz onu yanına çağırdı. İnsanların anlayamayacağı derinlikte bir yerde atıyor gecenin kalbi. Canı sıkılan geceye küsüyor. Oysa gecenin suçu yok.
Gece, öyle aç ve öyle susamış. Sonra bir gün gece, karnını doyurdu. Doyasıya yattı
Gece artık içimizden biri. Geceyi beklemekte kusur yok. Oturdu Gece’in sesi ecnebi aşklar meclisinde.
Dört pencerenin dördünde gece ve izi
İyileşmiyor
Bir an evvel sağa koysunlar bizi. Kalbi onarmak çok zor.
Kapandı karanlık göğüm.
Kimse bir delilik yapmasın
Gitmesin
Bitti diye.
Nereye vardım ve kime ne sözü verdim bilmiyorum
Gecenin kuşağında vitrin ışıkları. İçimde duvara yaslı bir yolcu gemisi kızgın, kara sularla boğuşur.
Sekiz küçük çığlıkla büyütülmüş hayat.
Hüznü, mahşere kadar
Buralar, gideni yüzünden böyle
Bilmiyorsunuz körlüğü.
Birisi ışığa veda etti
Birisi kıyamadığından koştu getirdi umudunu.
Sebebi var.
Çok kurşun yağdırdılar
Unutmak üzerine.
...
Mahvash. 2022.
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz