Geçip giderken ömrüm, şu yalancı dünyada
Yürekler taş kesilmiş, gülen yüz bulamadım
Kabuslar kol geziyor, şimdi artık rüyada
Ben yoruldum ve sustum, dilde söz bulamadım

Hayat yolculuğunda, yol uzun, ömür kısa
Neden bitmek bilmiyor, gönüllerde ki tasa?
Çaresizlik diz boyu, yaşamak eğer buysa
Yarınlara umutla, bakan göz bulamadım

Ne güzeldi eskiden yaşamak doyasıya
Kötülükler çoğaldı, savaşlar kıyasıya
Şimdi derde, kedere büründük boydan boya
Mutluluğa götüren, yol ve iz bulamadım

Her gün başka yürekte, kayboluyor değerler
Mutluluk azalıyor, çoğaldıkça kahırlar
Ruhumun huzuru yok, hep yalancı baharlar
Solmuş bütün çiçekler, güle yaz bulamadım

Yaşamak, çok güzel şey diyemiyorum dostlar
Herkesin çok derdi var, sayamıyorum dostlar
Hüzünleri yüzümden, soyamıyorum dostlar
Kırıldıkça umudum, canda haz bulamadım

Görevini yapmıyor, gönlüme yollar artık
Musmutlu geçmez oldu, yaşanan yıllar artık
Duygulara tercüman olmuyor teller artık
Derdimi dökeceğim, keman, saz bulamadım.

Gülseren MORKAN