Bir öğle sonunda,
İkindinin ardında,
Bitecek bir zaman gibiydin
Sana koştuğum zamanlar
Bir elimde öğrencilik valizim
Sana yürüdüğüm anlar
Neredesiniz şimdi?
Tahta merdivenden tırmanır gibi
Unuttuğum anılar.

Şimdi nasıl da burnumda tütersin
Çiçeklenmeye yüz tutmuş
Bir tutam kekik gibi
Susuzluğumda serinliğim
Kana kana içtiğim
Gözbaşı’nda çağlayan
Bir yudum su gibi

Hatırlıyorum da
Dere kenarında seyrine daldığım
Yusufçukların kanatlarındaki büyü
Beni sana çağırır
Hasretinle yanarken

Şu hasretlik var ya
Ayağıma bir kördüğüm
Çözülse bir düğüm
Çözülmüyor bin düğüm.

Ah çekince yıkılmıyor şu dağlar
Bir yıkılsa yine yıkılan ben olurum
Dağlar çalmış rüzgârımı
Tepeler bodur kalmış yüce değil
Yiğitlik bitti
Esmiyor bağrımı okşayan rüzgârlar

Yüreğim şimdi bir yangın yeri
Keben’inden çıkamadığım
Sorkun’una varamadığım
Çağlayan suların akmıyor yüreğime
Hem yanan, hem yıkılan
Yine ben olurum hep
Yukarı Çağlar

17.07.2022 / KONYA
Durmuş Ali ÖZBEK


Sözlük:
Gözbaşı: Yukarı Çağlar Köyü su kaynağı
Keben: Taşlık, kayalık yerden yukarıya doğru çıkılan dar yol, geçit.
Sorkun: Yukarı Çağlar yaylasında Abbasiler zamanından 1101 yılına kadar otlakıye vergisi ödeyerek atalarımızın konakladığı ve yükseltilerin güney yönünde bir hilal gibi oluşturdukları yazlık yerleşim yeri. 1101 yılından sonraki yıllarda ise Taşeli’nin ilk Türklerinin yerleşik hayatı gerçekleştirdikleri Yukarı Çağlar ve yaylası olarak yarı göçebe hayatını köy Sorkun arasında sürdürdükleri yer.
Yukarı Çağlar: Karaman ili, Ermenek ilçesinin köyü