pişmanmıyım asla !

tozları silik duygusal bakışlar
yıkılmış heyecan duvarından
ve
fluca görünür ;
üç isimli harfleri deri(ni)me kazınmış//naçiz bedenim manzarası

sunumdaki tökezleme derseniz
veya-sına kan pıhtısı yansıyan mıcırı kutsal bir girizgâhtır

çekirdek dişilliğe aykırı muaşeret//kuşağa bağlı direncimin uyumu
bensiz hiç acımadı kalburüstü hislerim
içindeydim çöl denizi odanın ’cenin ol’ köşesinde

-tam bu dizeyle başladı bitimsiz körpe baharı öyküm

kuş sütüyle kendi ellerimle kurmuştum linç sofrasını
konser süreçli bir alto çığlığını yuttunuz mu sevgilinizden
daha taze elden köpüksüz acı bir kahve içmeden

gün ayrılırken ışığıyla ’badem gözlü kör’ uslûbuyla çemkirilen
-git de zırvanaya uğrasın su görmemiş yüzün ile bağlayıp
-kendi havlunu kullan-dan ıslak ayaklı kütüğe oymalı musluğun kelebeği’yle
başıma doğru yerçekimli ’lâtife’ denerek
fırlatılmış terlik-ül azam yanında vazolu kır çiçekleri
bak dost kalem
hep süsüm oldu tırnak izli tenimin üzüm çürükleri
o’na özgü idmansı rutinlerin h’içli çerçevesi// minnetimin çivisiyle asılıdır boynuma
can sevgilim üzerinden okunur yeminsi ahidlerim
her koşulda sana aitim demek üzre seçilmiştir suflesiz kederlerim

pişman mıyım
asla..!



..