HA/SAR !

Şiir yüreği ha-sardı ha saracak derken,
Zehir zemberek geçiyor hayat gönül evinden..

Rahat yok ki bir türlü yüreğe,
gevezedir ömürdeki ses/sizlik.
Dilin lalinden yankılanır, parmaklardaki
depreşen heceler.
Kalabalık düşüşlerden dolar odama birer birer,
yine bulur yaşamın belini büker,
densiz ve bir o kadar da arsız kimse/sizlik..

Patırtısı yürek dağlar, dağılır her bir parçası yer yeksan..
ha/sar görmüş bir kere,
iflah olmaz kayıp öznelerden sürülür özümüze.
Durmadan, bıkmadan harlar durur hasreti,
körükleri vurur gönül kıyılarına, dolar heceler sözümüze..

Dilleri yakar değdikçe kelamları,
kavurur dokunduğu mecraları közümüz.
Dalıp durur uzaklara bulutların gözleri,
özlemlerle yoğrulmuş ya bir kez göğümüz..

Yükünü almış maviliklere selam söyler durmadan,
usanmadan, sayesi bile hassas özümüz..

İsyan bayrağını açar güfteler,
yaralanır bam teli, mısraların..

Susayan, dudağı çatlamış çığlıklardan,
kana kana içerken, kalan meçhul hayatın meyinden,
Ondandır eli ayağına dolanmış,
biraz mayhoş, biraz hoş ve çokça da
dolambaçlıdır şiirlerin dilleri..

Maruzatı bile dikte etmekten,
harap ve bitap düşen cümleler akar çavlan misali kalemden..DDD

Derya Dender 12 Temmuz 2022… 13:25