Hayalleri vardı anne olmaktı arzusu
Hayat onu çok zorlasa da
Evlatlarıyla olmak onlarla güzel hayaller kurmaktı arzusu,
Büyüyecekler belki doktor, savcı hakim olacaklardı kuzuları
Ümitleri beklentileri vardı bu dünya denen imtihanda
Tüm bu hayaller onu öyle bir sürece götürdü ki
Belki bu denli bu zor bir imtihanı o zayıf omzu kaldıramayacaktı
Bebeğiyle o doktorun acı sözleriyle buluştu
Üzgünüm, evladınızın bir takım sorunları var dendiğinde.
O an da yıkıldı dünyası başına
Hayalleri, ümitleri vardı oysa ki Allah’ım dedi.
Emanetin, emanetimdir.
Sen yavruma ciğer pareme ne olur şifalar ver dedi.
Uzun bekleyiş sonrası badem gözlü
Ceylan bakışıklısı açtı gözlerini dünyaya
Herkes şaşkın ve bekleyiş içerisindeyken
Onu verdiler merhametli babasının kucağına
O baba ki; iman dolu kalbi ile ilk sözü şu oldu etrafındakilere
Bu bize sultanın hediyesi deyip;
Bastı bağrına cennet kokulu ciğer paresini
Kimileri acılarına merhem olmaya çalışırken.
Kimileri o acıyan, kanayan yaraya tuz basıp daha da acıttılar, kanattılar
Oysa bilemediler onda cennete vesile olan
Güzelliği ve bereketi
Anne ve baba olmayı asıl o ciğer parelerinde öğrendiler.
Uykusuz geceleri, doktor doktor koşuşturmayı
Yılmadan evlatları için;
Can siper hane savaşmaya devam ettiler hayat imtihanında
Sahi neydi imtihan annelik – babalık
Neydi dünyaya geliş sebepleri
Neydi deyip defalarca tefekkür ettiler.
Yoksa bu imtihan yürek acısı mı idi
Cenette vesile olan…