bAŞKalaşım geçirdi içimde
sana dair
kırık heceli yorgun bir sözcük…

yıkıldı önyargılarımın kör iskeleleri
ve bardağın yalnızlığına dokundu damla…

aşk göründü üstat
diye seslendi kalem
yürek; karalanmış bir kâğıt
gördüm, sildikçe yalnızlığımı…

kırılmış kanatlarına dokundum
hüzün şakıyan avuçlarımla
derme çatma yuvasından
düştükçe kalbim…

ve kudurdu içimdeki mavi deniz
bardağın yarım kalan boşluğunda…

yüzmeyi bilmeyen bir kayıktı gözlerim
gel-git kederler taşıdım yokluğunun kıyılarına
güvertemde tuzlu yaşlar
sustukça karaya oturdum yüzünde

bAŞKaları görmesin diye susuzluğumu
ikimizin olduğu fon dip gecelerde
su katmadan içtim yüreğini
artık kör kütük sarhoşum senden…

ve kırık heceli bir sözcüktü
içime üfleyen sûru

mahşerindeyim…

yıkıldı önyargılarımın kör kuyuları
bardağın yalnızlığını aldı damla
ve içime taştı aşk…