Yenilmeyen savaşçıydı
Baktı meydana
Şöyle bir
Kim kime kanlı
Kim kime bıçaklı
Yüreğe hançeri
Kim sapladı
En derine
Duyguları tetikte
İndi meydana
Sonra savaştı delice
Kimleri dize getirdi
Sonra zayıf bir süvariye
Denk geldi
Sözleri derinden
Seçti
Nefesini verirken
Üşütüyordu sözleri
Açarsa ağzını
Süvarinin işi biterdi
Sonra birden gözlerine baktı
Neydi gördüğü
Sözlerinden daha soğuktu
Süvarinin Gözleri
Ağzını hiç açmadan
Anladı ki yenileceğini
Bir damla hüzün
İlk defa tattı
Yada bu kadar acısını
İlk defa
Sonra dediki
Biçilmiş kaftansın
Katilim olmaya
Ben yenilmezdim de
Günlerden çarşamba
Vakit ikindi kızıllığı
Yenilmeye bu kadar müsait
Olamazdı bir zamanda
Kavradığı kılıcı bıraktı sakince
Kalbimi al dedi öldür beni
Unutalım her şeyi sabaha
Suvari
Hayır dedi
Yarısı kalsın sende
Yokladıkça hatırlarsın
Güller açtığında her mevsim
Beni