Mimozalar koyun mezarımın başına
Sonra da bir avazda gidiverin ki
Baş başa kalayım artık Rabbimle.

Bir mozole içimdeki sığınak
Ne tapınak ne de istimlak
Edilmişliğim kaldı içimde ukde
Kanayan sözcüklerin saçlarını ördüğüme bakmayın hem siz
Zaten yüzüme baksanız
Okurdunuz içimi
Hele ki gözlerimde kaybolduğunuz…

Yalan/sızım ben aşikâr
İmha edemediğim şüheda mazimde saklı efkâr
İçlendiğime mutluyum
Köklediğim duyguların hicabında saklıyım
İçtiğim bir şiir yetmez hem içimdeki yetime
Hem, hem yetilerimi dün öldürdüm ben
Yetemediğim insan denen iklime
Kefilim de içimdeki devasa aşka ve sevgiye
Merhamet dilendiğimse
Sadece Rabbime sadık kaldığım kadar
Tüm kifayetsizliğimle aciz bir kul olmanın da ötesi
Elbet sonsuzluğa verdiğim selam ve değer
Koyu gözlerinde gecenin
Bandığım aşka kadar
Katık ettiğim duyguların ümmeti

Maviden esvabım
Elada saklı gözlerim
Endamlı yalnızlığım
Ve gizemim
İzini sürdüğüm kendim
Yettiğim kadar kendime
Bir nebze de olsa mutluluk dilendiğim
Evrenin huzurlu bahçesi kim bilir nerede?

En azından söküklerimle mutluyum ben
Ah, bir de yürekten sökün eden
Kâh coşku kâh hüzün
Kayrasında yalnızlığın
Bir bukle de olsa mutluluk dilemiştim

Bununla sakit olsun
Beterinden de korusun Rabbim
Firar edip edeceğim bir beden var
Varlığımda kasıt hiçliğe meylettiğim
Kâbuslardan uyandığımsa her daldığımda uykuya
Zanların ve zaafların uzağında
Asılı kaldığım şu gök kubbede
Kayan bir yıldız olmanın mealidir
Yeter ki bakın gözlerime
Sıçrayan kıvılcımlara tutunun bir kez de benim dilimde
Yıldız kimliğimi çok sevmesem de
Seviyorum işte kayıp gitmeyi…

Ayıp addedilse de aşk
Aşka âşık ve aşina yüreğimden geçenleri
Şükür ki tek bilen Mevla’m
Aşkın aksinde saklı hülyalarım
Devasa bir kehanetin kapısından henüz geçmediğim kadar
Biliyorum da ölümlü olduğumu
Ölümsüzlüğe nazire ettiğim değil asla yalan
Allah’a şirk koşanlara isyanım
Mıntıkamda saklı bir rüzgârım madem
İfa ettiğimden de ötedir içimdeki yangın