Damlalar bırakıp bulutları
Bıraktı kendini toprağın koynuna.
Dalgalar terk edip denizleri.
Coşkuyla koştu sahil kıyısına.
Ay güneşe, güneş aya koşar hergün.
Kış baharı, bahar da yazın peşinde.
Ya benim gönlüm?
Tozlu yollarda hep seni arar

Aşkıyla erir akar buzullar.
Karışır kuru derelere..
Anasına hasret kuzular.
Görüp koşar meleşir ya.
Ateşe koşar kelebekler
Pervane olur ışıklara
Ya benim gönlüm?
Divane olur düşer çöllere...

Tohum koynunda yeşerir toprağın.
Yuva kurar dalında kuşlar.
Çiçek açar tüm ağaçlar.
Şarkı söyler doğa..
Aşk ile çalınır sazlar.
Ya benim gönlüm?
Sen diye çığırır sevda türküsünü

Garip şenol der ki ya bu gönlüm?
Karanlıkta parlayan yıldızım.
Sensiz hiç dinmiyor sızım.
Kurudum ağaç misali susuzum.
Yalnızım hemde huzursuzum
Geceler yorgunum, uykusuzum.
Ne etsemde gülmüyor yüzüm.
Seni çok seviyorum buda son sözüm