Bu şiir MİLLÎ ve MANEVÎ değerlere saygı duymayan ve rencide etmek için fırsat kollayan düşünce sahiplerine REDDİYE olarak yazılmıştır.




HADDİNİ BİL HADDİNİ! (1) ☝️



Böylesine cehalet okumakla olurmuş
Yine de bilmiyorsan oku öğren ceddini!
Mevlâsını bilmeyen belâsını bulurmuş
Sonun hâk ile yeksân, haddini bil haddini!



Müfteri olan kişi daima fırsat arar
Bilir bilmez konuşur, yoktur bunda bir yarar
Enerjini boşaltır, insanı boşa yorar
Kalpteki iman noksan, haddini bil haddini!



Tahsil yapmış olsa da bâki kalmış cehâlet
Ancak bu kadar olur denecek bir rezâlet
Ameli açık eder, varsa onda art niyet
Yüz olan olmaz doksan, haddini bil haddini!



Her zaman arar durur, olumsuzdan beslenir
Hadi boş durma diye şeytan ona seslenir
İyi niyetli gibi sözüm ona hislenir
Düzelmez bozuk lisan, haddini bil haddini!



Kutsal olan ne varsa öğren saygı duymayı
Aklını başına al, bırak nifak yaymayı
Unuturlar o zaman seni beşer saymayı
Denir mi sana insan, haddini bil haddini!



Manevî değerleri görevidir savunmak
İnancı olanlara yetmez asla avunmak
Engel olur, buğzeder, kalır Rab’be sığınmak
Suça ortaktır susan, haddini bil haddini!


Dil uzatayım deme Allah ve Resûl’üne
Türkmenoğlu düşme der esfel-i sâfilîne
Günahlardan başka şey geçer sanma eline
Onlarındır şeref şan, haddini bil haddini!



Türkmenoğlu (Şükrü Atay)


Hâk ile yeksân olmak: Yerle bir olmak
Esfel-i sâfilîn : Aşağıların en aşağısı
(Tin Sûresi(95) 5. Ayet)



DOST YÜREĞİNDEN SÜZÜLENLER
(Sonsuz teşekkürlerimle)


Değerlere küfredip paçayı yırtamazsın
Zehrini üstümüze savurup saçamazsın
Şair Şükrü ATAY’ın hicv’inden kaçamazsın
Birazcık hizaya gel, haddini bil haddini
____________________________ Şair_adayı