Baba! Baba! Baba! bağırıyor çocuklar
Yoksa! Yoksa! bir çocuk düşmeye sakın
Bahçesinde kırkından sesleniyor içime
Yine geç kaldım bu ses ne kadar yakın
Kime dönse kime dökse içindeki babayı
Vuruldum bir kez daha
Toplanmaz bir bardağım
Ayaklarım kanıyor bu balkona
Acı bir hatırayım

Yüzü toprağa susan kadın
Yıkıyor çekingen ellerimi
Kapağında uyumuş tutuklu dilsiz kitap
Ahiret hayatı ölüm
Gül kokulu tespihler parmak arıyor çimenlerde
Otuz üç defa delmek için kayayı
İç kanama başladı umutsuz bir vakayım
Yok artık hayır bende
Bu sokağın küstüğü bir adamım

Solucanlar yemiş olmalı bitirmişler toprağı
Asmış bir adam kendini çocuğunun gözünde
Kapı arkasında karanlık umutsuzluk
Bu sıcaklar ağaçlar suç ortağı
Şiir yazmak çok zorlaştı bu şehirde
Annem çağırmış beni daha çok beklemesin
Artık dönemem bu şehire


16/06/2022 yağmur…