....
İlk defa seninle bütünlendim, anlıyor musun,
Anladım yaşadığımı her nefes alışta,
Seninle geçtim bütün zamanlardan,
Seninle var oldum,
Eridim seninle bir sonsuz çalkanışta…
Boynunda bir yer vardır, ben bilirim,
Ne zaman oradan öpsem,
Değişir gözlerinin rengi,
Yanar dudakların, terler avuçların,
Dökülür kapkara aydınlık gibi,
Omuzlarına saçların,
Gitgide artar kalbinin vuruşları,
Bir musiki halinde dünyamı doldurur,
Ansızın bütün sesler kesilir,
Zaman durur,
Bir baş dönmesi başlar o en yükseklerde,
Her gün seninle yeniden var oluruz,
Eriyip kaybolduğumuz yerde..!
Sesini duymadığım gün,
Yaşanmış değil,
Açan çiçek değil,
Öten kuş değil,
Yüzünü görmediğim gün,
İçimde yıldızlar sönük,
Güneşler güneş değil,
Seni sevmediğim gün,
Seni anmadığım gün,
Olacak iş değil..!
Her günüm seninle geçsin,
O güneşe en yakın,
Kimsenin varamayacağı bir dağ başında,
Uçsuz bucaksız uzak denizlerde,
İnsan ayağı değmemiş ormanlarda,
Uzaklarda, en uzaklarda,
O gemilerin uğramadığı limanlarda,
Işığım ol, alınyazım ol benim,
Vatanım ol, evim ol,
Yeter ki bir ömür boyu benim ol,
Her günüm seninle geçsin..!


Ümit Yaşar Oğuzcan