Özlemlerin bir volkan şimdi içimde
O simsiyah gözlerini
Göremiyorum aynalarda artık
Uzaksın sanıyorum sen
Oysa ruhumun derinliklerinde
Yüreğimdesin.
Yaşıyorum mu sanıyorsun
Yaşadığıma bakma...
Ne zaman ki ellerin ellerimde
Sıcaklığını duyarım yanı başımda
Bil ki, yeniden gelirim dünyaya.

Bir rüzgar esiyor burcu burcu
Gül kokuları; tam akşam vakti
Nefesini duyuyorum burada...
İşte o zaman ; kırmızı fenerler yanar
Tüm pencerelerimde.
Diner, şu an sana döktüğüm
Bu sıcak gözyaşlarım.

Yüreğimdeki bu hasretin
Dinmeyen fırtınası
Ne şarkıların ruhumdaki ahengi
Ne de mor leylakların kokusu...
Hiç biri değil oysa,hiç biri
Senin ayrılığının, özlemlerinin
Denizimdeki coşkun dalgalarıdır.

Gözyaşlarımla suluyorum özlemlerimi
Tekrar baharlar filizlensin diye.
Mutsuzluğun sonsuz göklerinden
Oturup gözlerime ağıt ağıt ...
Bu ıstıraplardan kaçamadım
İçimde bir kördüğüm oldu yokluğun
Elde değildi söküp atmak.
Ne yapsam kurtulamadım
Savruldum yaprak yaprak...
Sensizlik, yalnızlık ve...
Simsiyah korkulu geceler
Yaşamak öylesine zor ki.

Gelseydin, biliyorum
Güneş bizim için doğardı
Kuşlar ötmezdi penceremde hüzünle
Ben şiirler okurdum...
Sen sessizce dinlerdin...
Kelebekler konardı saçlarımıza.
Kaç kez mevsimler gelip geçti
Bilmiyorum.
Okullar kaç kez açılıp kapandı
Sen giderken gözlerin yaşlı
Ben çaresizdim ayrıldığımızda...
Sanıyorum Sonbahar’dı...


Günay Koçak 15.06.2022