Hiç sordun mu kendine, neden kalp kırıyor sun ?
İç sesini dinleyip, vicdanına kulak ver,
Gelip geçici dünya, baki mi sanıyorsun ?
Herkesin gideceği, kara topraklı o yer

Sabah güneş doğarken, bulutlar arasından
Uzaklaşır hüzünler, gecenin karasından
Sıyrılır tüm kabuklar, şifayla yarasından
Huzuru bulduğun an, kem gözler önüne ser

İnsanlığı öğretir, ağızdaki kelime
Nakış gibi dokunur, zihnindeki kilime
Nasıl karşı koyulur, evrendeki bilime
İmtihanın zor ise, gözü korkutmasın şer

Bütün nusubetlerin, uzak durur yanından
Maksatın iyilikse, anlasınlar sanından
Etrafında olanlar, haz alır her anından
Gönül bahçelerinin açan güllerini der

Ne kin kalır ne nefret, böyle sevgi oldukça
Nurdan ışık belirir, yüreklere doldukça
Gayesine ulaşır, hak yerini buldukça
Daha ne istiyorsun, döktürmüyor soğuk ter

Gökyüzünden melekler ziyaretine gelip
Huzura kavuşturur, geçmiş günahı silip
Sığındırır Rabbine, doğru yanlışı bilip
Bunları düşünürsen, her şeyde bir hayır var

Yeter ki kalbinize biraz merhamet dalsın
Asla gitmeyesiye, sol tarafında kalsın
Çekinmeden eliniz, gönül kapısı çalsın
Akllın başa geldikçe, olacaktır sana kâr

Bu dünya sınav zaten, derslerden bilmez misin ?
Değer verdiğin dosta, lokmanı dilmez misin ?
Egolar engel olsa, yolundan çelmez misin ?
Rabbin için bağrında, aşk ile yansın hep nâr

Nasihat olan sözler, canınızı sıkmasın
Berraktan pak kalbiniz, sevgiden hiç bıkmasın
Her yol mizandan geçer, aklınızdan çıkmasın
Bir gün ölüp gitseniz, sizi sevenler anar

Nesrin Önem
Çanakkale