İklimler dikilesi…
Düş yakalarından tebessümler ektiğim umudun bahçesi
Hali hazırda kordan acılar
Kör düğümse muhtevası
Gizlenen şiirlerde veryansın eden
Ömrün diri hazinesi.

Elbet ölümüne sevmekle eş değer
Yalnızlıksa en ucube sancı
Maviden bir gökte saklı
Düş yakasında saklı umudun bakiyesi
Resimlerse solan
Recim edilen hüzün kadar sıradan
Göğün sancısı
Bir zambak kadar masum
Yerde saklı her satır
Elbet şiir gözlerinde aşkın
Yıldızlarsa yanıp sönen
Batmak bilmeyen bir güneş elbet aşkın muhtırası.

Varlığa delalet o özlem
Acılar battıkça derinden
Kör noktası ömrün
Çözümü var ya da yok bu kör düğümün.
Anlamsızsa anlam yüklü
Anlatmakla hükümlü şair
Neyse yokluğuna sunulan
Bir hecede saklı o bitimsiz tufan
Ölü gözleri gecenin
Sinesinde saklı bir alarm
Elbet aşkın telaffuzu sadece şiirlerle mümkün.

Şiir olup akan gözyaşı
En çok da kundaklanan mutluluk
Aşksa şiarı evrenin
Siması yarınların hiç olmadığı kadar tanıdık.
Bir fısıltı ya da çığlık
Yanıp sönen her ışık
Aslında görünmezliğin firarı
Kör kütük bir hece işte
Gerisi teferruat dediyse artık her kimse
Kimsesizliğin telaffuzu
Oysaki aşk değil mi en yanık hece?

Bir öğretiden öte
Bir tevazu bir farkındalık
Bir renkse aşk
Kabından taşar girer her kalbe
Elbet layığı ile sevebilmek
Sevilmekten öte
Hicabı olsa bile yalnızlığın
Aşılası binlerce hece
Nasıl da mümkün tek hecenin gölgesinde yaşamak
Elbet yaratılmışlığın niyazı.