Düşlenenler düşünce, kapımı çalmayınca
Küskün umudun adı, elmiş aman Allah’ım
Met-cezirler altında, ben bende olmayınca
Gözlerim canı esir almış aman Allah’ım

Elif’in yurduna bak, revaçta haramilik
Her köşe bucağımda, bırakmıyor aksilik
İllerimde yol alan silikten daha silik
Gölgeler uykuları bölmüş aman Allah’ım

Attığı her adımda sırtından geçinerek
Yüreğimin tahtına, zembillerle inerek
Hayrı şerrine ortak, el atına binerek
Hükmettiğim kullar baş olmuş aman Allah’ım

Bahar kokan sözlerle yoklayalı bir hırsız
Uzandığım mekanda, yaşıyorum huzursuz
Çöküp durdu duralı sol yanıma destursuz
Amansız gelen dert kök salmış aman Allah’ım

İsmine canan denen kayıplara karışmış
Yol kısalmış dergahta kullar boşa yarışmış
Kefene cep dikilmiş, kurallar çok değişmiş
Kaybedenler finale gelmiş aman Allah’ım

Benden sonra gelene, inciler saçmak için
Gecelerin bağrında, aşk gülü açmak için
Toplanarak karşımda, gönlümden geçmek için
Hem borçlu, hem kefiller, dolmuş aman Allah’ım

Aldırmadan bayrama, nefse terör estiren
İşlediği amelle, düşmanını küstüren
Ariflerin sözüdür, doğru yola götüren
Yıldızı yüreğinden silmiş aman Allah’ım

Aklımı çeken atlar son durağa varmadan
Canı ararken canda, muradına ermeden
Gecenin gülen yüzü, yaza selam vermeden
İlkbaharın alları solmuş aman Allah’ım

Hain çek git diyerek, bir olup keleşlerle
Kahraman edasıyla, akla ziyan işlerle
Kimsenin bilmediği, attığı sert taşlarla
Ebabiller filleri delmiş aman Allah’ım

İşkencenin kaynağı düşündürür herkesi
Ağıtla süslenince hayat veren nefesi
Azrail’in elinde, umutların adresi
Olmazın ötesinde kalmış aman Allah’ım

Cemrelerden habersiz firavunlar, nemrutlar
Kalbe gömülenleri anlayamaz haydutlar
Çaresiz hâlde koyan kara kara bulutlar
Nehirlerin düşünü çalmış aman Allah’ım

Aslı yalan dünyada mülk yokken üzerinde
Kaybolduğu tescilli aşkların pazarında
Bahçesinde düş kuran Delibal nazarında
Çölü bir Firdevs yapan ölmüş aman Allah’ım

DELİBAL – Celil ÇINKIR