KOCATEPE’DEN DOĞAN GÜNEŞ

Yıl 1922, ufuklar alabildiğine kapalı,
Türk’ün kolu kanadı en derinden yaralı.
İnsanlığa güneş olan millet, battı batacak,
Sevinen zalimler, yetmeyip naralar atacak.

Defteri dürülmek istendi bu milletin,
Yetmedi mi istedikleri bu zalimin?
Yok mu bu zulme dur diyecek bir babayiğidin?
Yiğit kaynar Anadolu’m, dilerse bildirir haddin.

Düşman talan ederken Anadolu’yu,
Unutmuştu, burası bin yıllık Türk yurdu.
İte çakala dersini verirdi elbet kurt.
Dayanamadı çıktı Kocatepe’ye bozkurt.

Verdi o vakit, o şanlı emrini,
Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz! İleri!
Adım atmadı Mehmetçik bir daha geri
Dalga dalga yayıldı Türkün ayak sesleri

Alınca o kutsal emri, açtı sancağı ileri,
Beklemezdi düşman böyle bir emri.
Harap etmekti gayesi bu şanlı milleti,
İzin vermedi, vermeyecek Türkün askeri.


26 Ağustos’ta başladı yüzlerce yıllık hesaplaşma,
Çetindi savaş, tarih etse de tekerrür, bu sefer başka.
Vuruyordu mazisi şanlı asker hainler ordusuna,
Savaş nedir ki, ölümü kucaklamıştı ilahi aşkla.

Yeryüzünde yoktur ölümü bu kadar arzulayan ordu,
Mustafa Kemal’in ordusu o gün yedi düveli vurdu.
Kanlı düşmanın çığlıkları dört bir yana yayıldı.
Kocatepe’den doğan güneş, bütün yurda saçıldı.

Ağustos 30 deyince, düşman aman diledi,
Anlamıştı yenemeyeceğini akın akın gelen seli.
Bu gelen coşkun sel, şanlı ordunun ayak sesiydi,
O ayak sesleri aslında milletin kendisiydi.

Yetmedi Mehmetlere Kocatepeler, Dumlupınarlar…
Dalga dalga yayıldı zafer, sürüldü dört bir yana atlar.
Emir verdi Başkomutan: Bizi ancak İzmir paklar.
Yaptı dediğini, kurtarıldı güzelim topraklar.

O gün her şey bir kıvılcımla başlamıştı Kocatepe’de.
Sultan Alparslan da yenmişti düşmanı Malazgirt’te.
Tekerrür etti bak tarih, vardır bunda da bir hikmet.
Sahip çık toprağına o ki, bulunmaz bir nimet.

Bugün yıllar geçti üstünden o şanlı zaferin
Ölümsüz oldu toprağa düşen her bir neferin
Unutmadı hiçbir Türk evladı atasının savaşını
Tuttu elbet yasını, lakin bırakmadı hatırasını

Değil yüz yıl bin yıl geçse de unutulmaz bu zafer
Aynı durum mevzubahis olursa, çeker kılıcını asker
Dün o yoklukta vermedik bir karış toprağımızı
Bugün de vermeyiz, incitmeyiz biz atalarımızı
Kocatepe’den doğan güneşe umut dedik bizler,
Bizi bilen bilir, bilmeyen öğrenir ; yetsin gayrı sözler.

NECATİ DİLEK