Hayat kadehinden meyleri içtik !
Boşalıp kadehler bir gün bitecek.
Menzile yaklaştık dağ,tepe geçtik,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


Gönül gül’zarından gülleri derdik,
Sevda ece’sinin yoluna serdik,
Aşkın ateşine bir ömür verdik,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


Geride bir mazi,yalçın kayalı,
Bazen ışıltılı,renkli oyalı,
Bazen’se çok dertli,hüzün boyalı,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


Son yaprak dalımdan düştü,düşecek,
Nefesler az kaldı gitti,gidecek,
Yolun sonu yakın yitti,yitecek,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


Göç etti gönülden,allı Turnalar !
Kederler sebil’di,taştı kurnalar !
Yer etti gönülde,umut kırmalar !
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


İnziva’da ruhum,hem de duygular,
Dert kervanı yüklü hüzün,kaygılar,
Geceler tükettik,kaçak uykular !
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


Sarardı yaprağım hayat dalımda,
Ne çıkar bilinmez,yıldız falımda,
İsterim yar,yaran olsun salımda,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.


Tuğal KÖSEMEN
04.Haziran.2022

Dost kalem katkıları ; Teşekkürlerimle.

Güle diken oldum,bülbüle de gül,
İstemem vermeyin,bana bir ödül,
Ömrüme bahar ol,bir yüzüme gül,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.
. . . .Nurettin GÜLBEY

Hazan mevsiminde bir yaprak gibi,
Nadasa ayrılmış bir toprak gibi,
Ömür denen ne ki,bir gün bitecek.
. . . .Türkmenoğlu (Şükrü Atay)