İşte yine o ses, kasvetli
Çınlıyor tüm gücüyle
Uzun uzun kulaklarımda,

Öfkesini kusar gibi hırçın
Bir o kadar da acımasız
Gecenin karanlığında
Tıpkı ben gibi deniz..

O da ben gibi yalnız
Küskün her şeye
Islak kıyılarında
Siyah gölgesi
Hüzün yansıtır anlayana,

Sorsam döker mi içini
Birikmiş tüm kasvetini
Anlatırmı neden bu samimi öfkesi..

Oysa şarkılar dinlerdim
Eşlik ederek, kırık dalgalarına
Yüzüme çarpardı küçük damlalar
Eşsiz bir parıltı her zerresinde
Ufuk çizgisinde yakamozdan kopan,
Beklerdim durulsun, dinsin öfkesi
Demlenirdik,
Dinlenirdik beraber
Ve sonra,

Sana gelir ağlardım omuzunda
Hatırlar mısın?
Bir çocuk gibi, her deniz dönüşü
Bir sen bilirdin beni
Bir de o..,

Ne kadar melankolik ve aklı firarda
Öfkeydi onda ki kendi ağırlığına
Beni sorarsan boşlukta
Uçsuz bir delilik.