Yine yerimi aldım pencerenin önünde
Başladı bekleyişim saat yedi yönünde,
Karanlık sokaklarda ağırlaştı adımlar
Sicim yağmurlarıyla ıslandı kaldırımlar,

Açıldı ışıkları bir bir bütün evlerin
Arkasında gölgeler belirdi perdelerin,
El ayak çekilince bir sessizlik yaklaştı
Sanki ay ve yıldızlar daha da berraklaştı,

Eski bir resim gibi siyah beyazdı yollar
Ve rüzgarla dans etti gölgeye düşen dallar,
Karanlık avcı gibi zapt etti her köşeyi
Bir mum yanıp üfledi duyduğum endişeyi,

Denizi ortasından böldü bir gemi sesi
Bütün şehri dolaştı dalgaların nefesi,
Derin dehlizler saldı sarhoş karanlığını
Gözler önüne serdi bütün viranlığını,

Bir kelebek gezindi puslu pencerelerde
O da ben gibi sanki hazin işkencelerde,
Kurşun gibi hedefsiz bir gölgeye takıldım
Kaybolup gitti ve ben öylece bakakaldım,

Sen zannettim o hissiz, sönük sürüklenişi
Tatlı bir telaş aldı içten körüklenişi,
Ve göründün nihayet süslendi köşebaşı
Adımlarınla yandı her bir arnavut taşı,

Yorgun adımlarının ritminde bakışlarım
Yerini yadırgadı bir an kalp atışlarım,
Ellerin ceplerinde geçip gittin öylece
Ve bir sen seyri daha, bitmiş oldu böylece.