Arıyorum şimdi o günlerimi
Cemaline bakıp mutlu olurdum
Binlerce yarayı alıp gelmişken
Şifaya kavuşur kutlu olurdum

Dünyanın meyline dalmış gönlüme
Doldurup manevi hazzı gönlüme
Çocuk gibi sevindiğim Halime
Kuşanır sevdaya atlı olurdum.

Yanında bereket bulan gönlüme
Uğrunda katlanıp cilve eleme
Yanın da duygunun Her Bir türüne
Ulaşır kavuşur mutlu olurdum

Bir kere yüzüne bakmaktı onmak
Bir çayı seninle yudumlayarak
Elbette acıdır ah sensiz kalmak
Bir yarim var diye şanslı olurdum

Gönlümün tahtında hayalin süsü
Muhabbet gösterip bin türlü düşü
Gönlümün sultanı canı olmuştun
Ben ancak seninle mutlu olurum.

Bilmedik kıymetini geçti zamanlar
Doluştu bir tanem gönlüme gamlar
O gün bugün bana soğuk bu hanlar
Seninle burada bir hoş olurdum.

Yaralı Yaralıyım derdim gönülde
Yer bulunmaz gayrı bana bu ilde
Bu sefil yaralı tasa hüzünde
Yeniden yüzünü görsem ölürdüm
Sevinir şad olur mutlu olurdum.

Ne Dünya ebedi ne sevgi sonsuz
Yetim ve mutsuzum şimdi ben sensiz
Habersiz gidişin böyle mevsimsiz
Kalsaydın belkide sihhat bulurdum.

Yol uzun ruh yalnız gönül se mutsuz
Yolcu yorgun atsız yaşam feyizsiz
Her şey sensiz karanlık tatsız keyifsiz
Şuan burda olsan mutlu olurdum

Mustafa Çoban
18/4/1997 Akören (akviran)