Dardayım, Buhrandayim.

Dardayım, buhrandayim.
Ben yine sizin evin yokuşlu sokaklarındayım.
Dolanıyorum umutsuzca, bir aşağıya bir yukarıya.
Yine çıkmadın pencereye,
Ben yinede bakıyorum belki çıkarsın diye
Olmayacak bir umut taşıyorum yüreğimde.
3 ay geçti aradan, sen beni bırakıp gittin.
Beni çıkılması zor olan, kör kuyulara ittin.

Dardayım, buhrandayım.
Ben her zamanki gibi göz göze geldiğimiz yerdeyim.
Bakmaktan usanmadım, bir adım geri atmadım.
Gözlerim pencerenizi süzerken, hayalini görür gibiyim.
Seni göremiyorum,duyamıyorum tutamıyorum.
İnan artık ben bu hasrete dayanamıyorum.
Hasret dediğin nedir, ben zaten yangın yerindeyim.
Alev sarmış benim bedenimi, kavurdu hasretin yüreğimi.

Dardayım, buhrandayım.
Ben köşedeki direğin ordayım. Belki ekmek almaya gelirsin,
Gözlerinin ucuyla beni süzersin.
Bekliyorum umutsuzca, belki çıkar gelirsin.
3 ay oldu sen gideli, ben gitmedim hala burdayım.
Bana bıraktığın gülücüğün hayalini taşıyorum gözlerimin önünde.
Evinizin yokuşlu yollarını, adım adım saydım kaldırım taşlarını.
Sanki üstüme üstüme geliyor çevremdeki binalar.
Yollar daralıyor sıkıyor beni
Güneş tepemden beri yakıyor bedenimi.

Dardayım, buhrandayım.
Gece sabahlara kadar ben pencerenin önünde nöbetteyim
Bir umut işte belki bakarsın diye
Biliyorum sen çoktan gittin, beni bu yolların Mecnunu ettin.
Birdaha dönmeyecek, dönemeyeceksin.
Bendeki bir umut işte, ya gitmediyse diye.
Belki şaka yapıyordur dedim, ben kendi kendime.
Artık anlıyordum gerçeği, şaka değildi bu.
Bana bir kabus bir karabasan çökmüştü üzerime.
Kabul etmesi zordu, dinlemiyordu gönlüm.
O benim diyordum, bende onun.
Onunla beraber olacaktı sonum.

Dardayım, buhrandayım.
Aşağıdaki caminin avlusundayım.
Yalvarıyorum Allah’a, ya sabır ver ya yâri.
Dayanamıyorum artık, kabussa uyandır sis perdesiyse kaldır.

Aşık turan’ca
30. 05. 2022
aslında çok eski bir tarihte yazıldı.