Mevsimler birbirine küsmüş,
Kışın ağıdı yazın umurunda değil,
Baharın çiçekleri gözyaşı döker,
Hıçkırıkları arşıâlâda yankılanır.
Sonbaharın yaprakları,
Ölüm sessizliğine bürünür,
Toprak ağıt yakar,
Sessizce ölen yapraklara…
Su; tohumlara selam vermez,
Tohum zindanda yatar,
Ziyaretçi kabul etmez…
Soğuk duvarlar yüzünü ısıtmaz,
İnsan kılıklı yaratıklar,
Tabiatın dibine kibrit suyu döker,
Daha çok kazanmak uğruna,
Nesli ve yeşil ekini yakar.
Dünyayı nefsine feda eder,
Utanmadan bir de arkasından bakar…
Kar bile düşmez toprağa,
Küsmüştür etrafındakilere,
Toprak ölü, insan ölü, ruhlar ölü…
Senin ruhundaki tohum canlanırsa,
Toprak canlanacak,
Filizler çıkaracak,
Göklere yükselecek…
Sen üzerindeki ölü toprağı at,
Mevsimleri kucakla,
Ayrım yapma,
Barıştır küs olanları,
İlkbaharı yaza,
Sonbaharı kışa,
Mevsimler gülsün,
Toprak gülsün,
Tohum gülsün,
Güneş gülsün,
Sen gül,
Ben güleyim,
Dünya gülsün,
Mevsimler gönülleri kucaklasın...

28.05.2022
Yozgat