Melundur gölgeler:
Mealimse kim bilir kim bilir hangi iklim?
İkilettiğim aşkın da reveransı şakıdığım bülbülün
Telaşlı çırpınışları
Oysa güldüm ben sıradan bir gül
Sıra dışı bir sevgiyi ve hayatı bahşeden Rabbimin nezdinde
Coştum ve coştum ve duruldum ansızın:
Damımdı sefil hazan
Hüzün yüklü bulutlarsa en sırdaşım
Hecelediğim hayatı bazen bozguna uğratan
Olsa olsa mazinin na’şı…

Sökün eden bir hece bir kelime
Aşkın damladığı nice ölü hücre
Bedenimde saklı
Bense bedensiz bir yolculukta saklı
Tuttuğum kadar nazımı niyazı
Elbet beni çeken ve reddetmeyen sadece O.
Çevrelendiğim zinhar gölge
Tavaf edilesi bir cennet saklıdır içimde
Çimenin yeşili
Renklerin billur sesi
Oysaki sessizlik düştü payıma bir ömrü
Heba etmenin ertesi
Ertelediğim mutluluğu
Bana layık görmeyen her kimse
Kimsesizliğimi unuttum ben unuttum sevdikçe.

Kambersiz düğün misali
Gocunmadan sevdiğim insanları ve hayatı
Nihayetinde çalınsa da yaşama sevincime sahip çıkan Mevla’mı
En çok sevdim
Çokluğuma binaen tekil zaaflarım ve zarif tuluatım
Nazenin gönlümde saklı soytarı zemheri
Hem üşüdüğüm hem terlediğim
Bilindikten çok ötedir benim bitimsiz acılarım
İçimi açamadığım kadar
Lahzasında kaderin kaykıldığım yer gök
Gümbürtülü yaşlarım kurulandıkça Allah katında.

Koştukça koştum beni çağırana
Çağlayan yüreğim çağdışı bir özlem belki benimki
Şimdilerde saklı tuttuğum onca hatıratı
Sevebilmek bu sefer kendimi
Koşullandığım bir mevsim ki hazanın çağrısı
Güftelerin ıslıkladığı bir şarkıyım ben sonsuzluğa kurulu
Saatim ve alarmım ve beden yaşım
Yaslandığım ulu dağın
Pervazında seken bir çocuk gibi ansızın
Yüzümde açan güllerin mecazi kokusu.

Ulaşılası cennetin giriş kapısı
Layığıyla O’na sadık bir kul olma telaşı
Efsunlu hüznüm ve sözcüklerim
Mealim saklıdır nazarında açtığım
İlk ve son kez yâd edilesi bir ömrü
Delip deşen duygulardan arda kalan şiirler elbet
Sararan beti benzine uyarladığım o pembe
İfşası aşkın iması yalnızlığın
İfa ettiğime tek muktedir sadece Rabbim.