NEFİS ve GÖNÜL
İnsanlar yaşlanır gönül yaşlanmaz
Seksene gelsen de coşuyor gönül Meyve veren ağaç yazın aşlan’maz Boş hayal peşinde koşuyor gönül Gönlümü yakıyor bitmez bir ağrı Bilirim yoktur ki kendine hayrı Bitsin istiyorum bu dertler gayrı Nefis ayrı söyler gönlümüz ayrı Gönül suhulet de dilim ikrar da Dünya kar’dadır insan zararda Gerçeği deyince nefis kızar da Nefis ayrı söyler gönlümüz ayrı Boş yere beyhude geçti ömrümüz Duymaz oldu kulak görmez gözümüz Kendimize bile geçmez sözümüz Nefis ayrı söyler gönlümüz ayrı El ayağın tutmaz belin doğrulmaz Gözlerin göremez kulağın duymaz İnsan yorulur da gönül yorulmaz Nefis ayrı söyler gönlümüz ayrı Can candır elbet de yüzü bulsan da Ölmeyecekmiş gibi yaşarız handa Yalan dünya denen sahte devranda Nefis ayrı söyler gönlümüz ayrı Davud’um bilesin sende yolcusun Gönüller dostundur nefis kabusun Ah alçak nefis ah huyun kurusun Nefis ayrı söyler gönlümüz ayrı |
Yüreğine emeğine sağlık
____________________________________Saygılar