Taş SektirmeceŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Zar atmanın gereği yoktu...
Masadakiler kaybetmeye gönüllüydü. Bir toz bulutunun ötesindeydi kaderim Göremeyecek gözlerimle yolumu çizemezdim Ben de bekledim Şanssızlığın da kader olduğunu anladığım zaman Taş kesildim Beni insan yapan her şeyden vazgeçip Bir taş gibi yemyeşil çimenlerin üzerine serildim Bu yeni varlığım tuhaf bir şekilde iyi hissettirmişti beni Sanki dünyaya taş olmak için gelmiştim Öylesine kımıltısız Öylesine sessiz Öylesine huzurlu Toprağın üzerinde duruyordum ki Saatler geçti Günler geceler Mevsimler geçti üzerimden Ben hiçbirine aldırış etmemenin coşkusuyla -Tam da bir taşa yakışırcasına- Kılımı bile kıpırdatmadım Taş olmanın faydaları da vardı Etrafımda olanları sadece izlemeyi Neticeye varma zorunluluğu duymadan sorgulamayı Hislere boğulmadan yaşamayı öğrendim Düşündüm de ne de iyi yapmıştım taş kesilmekle Üzerimden ağır bir yük kalkmıştı genel algıların tersine -Oh be- Ağırlaşırken hafiflemek de varmış dedim dünya üzerinde Zorlukları da olmadı değil bu yeni varlığımın Üzerimde çiftleşen haşereler Beni oyuncak sanan çok ayaklılarla sarmalandım Bazen de bir dilek için üç defa sekmemi bekleyen yarım akıllılarla keşisti yolum Suya gömülürken hallerine güldüm Aşındım rüzgarlarla yağmurlarla Ferimden yel derimden sel gitse de büyük bir olgunlukla karşıladım -Mutluydum işte be anlayın- Biliyorum düzeni bozmamak adına eski varlığıma geri dönmem lazım Diğer taşlar bu durumdan oldukça tedirgin Tüm insanlık bana özenir de başlarına taş yağar diye korkuyorlar farkındayım Zaten söz verdim onlara da kaderime karşı gelmeyeceğim Ama biraz daha zamana ihtiyacım olacak Çünkü Nereye gideceğimi görmek için Tanrı’nın insanları terk ederken ardında bıraktığı toz bulutunun dinmesini beklemek zorundayım Sözüm sözdür inanın Eğer sözümden dönersem taş olayım y... |
harika yazıyorsun, please:) devam et yazmaya... hep yaz..