Bir sevda yaşadın,kaldı sonsuza,
Vazgeç ondan gönlüm,kıymet bilen yok.
Alıştır kendini,alış onsuza,
Vazgeç gönlüm vazgeç,seni seven yok.


Bir sen kaldın sana,bir de anılar,
Kalbini kanatır,geçmez yaralar,
Hiç çıkmaz aklından,mutlu zamanlar,
Vazgeç gönlüm vazgeç,seni seven yok.


Adını anarsın,tutuşur dilin,
Umutla açardı bahçende Gül’ün,
Ruhunda söndü bak,sevda kandilin,
Vazgeç gönlüm vazgeç,seni seven yok.


Duyulmuyor sesi,kelamı sustu,
Unuttu sevmeyi,yüreği pustu,
Sen aşkı söylerken,hisleri sustu,
Vazgeç gönlüm vazgeç,seni seven yok.


Geceyle gündüzün karma karışık,
Kördüğüm duygular,aklın dolaşık,
Gönlün artık olsun buna alışık,
Vazgeç gönlüm vazgeç,seni seven yok.


Bir sevda uğruna divane oldun,
Mutluluk bekledin,hüsranı buldun,
Onu ışık sanıp,pervane oldun,
Vazgeç gönlüm vazgeç,seni seven yok.


Tuğal KÖSEMEN
18.Mayıs.2022