Şiir ağlıyordu , buram buram sessizlik ve huzur kokuyordu her yer ,

Şair susuyordu , gözlerinden akan her damla ile oluşan nehir akıp gidiyordu o uzak diyarlara,

Mütevazı dudaklarından dökülen bir çift söz ile panayır alanına dönen yüreği kutluyor kainat ,

Salkım salkım guveren umutlar , etraftı kolaçan eden hayaller ve birbirine ardına dizilmiş özlemler,

Herşey bitiyordu , mavi gökyüzü , parıldayan yıldızlar , ışık saçan güneş , mehtap delisi ay , koku saçan toprak ..

18 bin alem ve 6.sı...

Yana dizilmiş ölürler toplanıyordu , hasret , umutsuzluk , güvensizlik..

Bu sene çok farklıydı ,

Şair de şiirde ağlıyordu ve Yeşilçam sokaklarında neşe ve bir umuttur yaşamak sözü galip geliyordu .

İşte insan denen mahluk yeniden aşık oluyordu
Yedi veren gibi aralıklı , aralıksız ..

Ne olduğunu bildiği ama bilmediği o yola akıttığı göz yaşı nehrinde , sevgi sandalı ile Aşk doğru gidiyordu ..


#GÜRBÜZCAN#