Sonra
Yaratılışta yemin ederken
Milyarca insanın içinde
Gözlerimizin şimşekleri
Aydınlatmıştı
Gönül evimi
Başlıyorum ..
Kayıp kentlerde seni aramaya
Yokluğun
Yok oluşu andırıyor

Acıya gebe kalıyor sol yanım
Dört bir yanım kara
Her yanım zifir
Gözlerim karanlığa mahkumken
Çaresizliğin iksiri ile
Firar ediyor aklım..

Sonra
Yani daha sonra
Güneşin battığı
O kızıl çizgide
Ruhların ölümünü gördüm
Yapma tebessümlerin
Kayıp sokaklarında dolaştım
Bir kıvılcımı deng geldim
Yokluğun başkentinde
Sonra
Aydınlanıyordu dünyam
Lal kalıyordum

Gözlerimden ise
sonbahardan kalma gözyaşları akıyordu

Boynumu geçirmiş bir urgan
Ölümün fısıltısı kulaklarımda
Hayalin işkal ederdi sol yanımı
Sonra
Zülüflerinde gezerdi ellerim
Bur boşluğa düşerdi sonra
Bendeki ben
Sendeki ben kayalıklara çarpardı
Bir ney sessinin iniltisi
Kulaklarımı okşardı
Çığlıklar yankılanırdı boşlukta
Arş hüzünlendir
Rüzgarlar hasretin melodisini getirirdi
Ve sonra
Sonrası biterdi
Yutkunmalar ve keşkeler kaplardı
Dört bir yanı...


Sonra bakardım ki
Özlemlerim har olmuş
Yakıyor anılarımı

Bakıyorum ki ruhum alev alev
Bedenim cayır cayır
Ellerin gazabın elleri
Ellerim de cehennemde kopma ateşler içinde

Şu gök yüzünden süzülen hava
Esen yel
Kül ediyoru beni
Kul ediyor beni
Sonra Sonralar katlediliyor