Medeniyetlerin Anası Dünya’nın Başkenti
Bugün dolaştım Târih kokan sokaklarını
Emirgân’da demir attı gönlüm
Seyrettim güzelliğini doya doya
Canım, cananım İstanbul!

Ne güzel şey seninle nefes almak
Bir ömrü seninle mutlulukla yaşamak
Sevmeyi senin kemâlinden öğrendi gönüller
Sen müâllimsin, çiğdemsin, ebrûsun, lâlesin
Canım, cananım İstanbul!

Söyle Istanbul kimler sevmedi ki seni
Kimler konuk olmadi ki muhteşem Sarâylarına
Krallar, kıraliçeler, meftun oldu güzelliğine
Sana yazılır şiirler, şarkılar, gönüllerin Sultanı
Canım, cananım İstanbul!

Dört mevsim seninle bir başka yaşanır
Sonbaharda ayrılan gönüller yanar ayazında
Karlar bile bir başka yakışır güzelliğine
Süsler Marmara’yı beyaz gelinçikler
Canım, cananım İstanbul!

Ezânlar bir başka okunur Camii’lerinden
Kuşatır dört bir yanı Misk-î Anber kokusu
Rahmed yağmurların yağar sessiz sessiz
Yeşile doyar bağların bostanların
Canım, cananım İstanbul!

Güneş ufuktan doğar ihtişâmına
Aşıkların gülüşüne benzer güzelliğin
Boğaz’a inci gerdanlık takar Yedi Tepeler
Yayılır sokaklarına akasya kokusu
Canım, cananım İstanbul!

Geceleri yıldızlar aydınlatır özgürlüğünü
Muhteşem siluetin yansır maviye
Yakamozlar dans eder güzelliğinle
Nâzire yaparsın seven gönüllere
Canım, Cananım İstanbul!

Safure Kalafat
24. 12.2006