0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
473
Okunma
içerden bir ses geliyor du,
küçücük bir avuç hayalin sesi,
kim bilir ne çok istemişti,
çocuk ellerine bayram harçlığı,
çocuk kollarında bir saat,
çocuk yüreğinde bir kanat,
ne çok, ne çok istenmiştir,
bir baba kucağında, sımsıcak baba sevgisi,
hele de bir bayram sabahı,
her çoçuğun yatağındaki,
bir ayakkabı, bir tişört, bir şort,
hülyaydı belki, belki de yüreğine işlemiş bir nakış,
hiç babasını hissetmedi,
hiç görmedi,
hiç ellerinde, havalara atılmadı,
hiç bir kelime, baba kadar ağır olmadı,
henüz bebeyken bütün çocukluğunu gömmüştü, mezarlıksız, nakışsız, ağıtsız,
o büyüdü, kendi küçüldü,
gören gözlerin içine, içinden bir çocuk bağırdı “ baba” ben çocuk olmadan baba oldum. “ nasıl baba olunur? küçücük bir avuç hayalden öteye…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (2)
