Düşlerimi salık verdim mevsime, bayım.
Feri sönmüştü artık bu aşkın:
Mokasen sözcüklerdi fıtratın gizeminden taşan
Şaşkın ve şüheda günlerin nezdinde
Sırıtan acılarım açamadığım yüreğimden
Dökülen pareler
Bir hicrandı duyumsadığım
Bir de hicreti yüreğin
Serpintisi mevsimin
Maviden bozma hayallerim
Sersem bir mevsimdim ben düşlerinde seken

İzafi yolculuğum imha etmekten yoksun kılındığım
O özlem ki öznemden firar eden
O saklı semazen ki yürek ikliminde dokunamadığım
Yalın ve yassı yüzü bilinmezin
Ne de olsa dokunulmazlığını kazanmıştım
Aşk denen devasa imgenin

Göğün karartısıydınız
Yüreğin de dinmeyen sızısı
Sızmıştım bir kuşluk vakti
Öncesinde öğün atladığım hayatın parmak izi
Elbet belleğimde t/aşkın bir mecra idiniz
Hasretin yongası gözleriniz
S/üzülen her hece
İmleci yüreğin
Mevsimin de bakaya kaldığı
Gel-geç değildi bu masal
Hükmü veren kaderin def ettiği dünüm
Günde kaykılsam da bazen
Yüzü suyuna hürmeten
Tecelli eden kederin ayak izi

Her elemde dokunaklı bir şarkı
Her açılmayan kapıda yalnızlığın na’şı
Huzmesi bilinmezin
Nükseden ay ve yıldız gibi
Önce memleketimi sevdim sonra da Allah rızası için sizi
İkilettiğim bu aşkın
İnzivada geçen zamanı devingen bir hatıra
Bir kereliğine dokunduğum gölgenize
Hasret düştüğüm kibar bir yafta
Hazan mahsulü bir meyve adeta
Nasıl ki taşlanmıştım ağaç misali

Köküme de sadık bir huzurdu benimki
Her huzuruna çıktığımda Rabbin
Telaşla yatsıyı beklediğim
Bir de yastık altı yaptığım hayallerim
Göğün nüfuzlu varlığı
Aşkınsa özlem yüklü izdivacı gök kubbe ile
Tutarsızlığınız ben sizi çok sevdikçe
Tutumsuzdum işte sevmeye düşkün bir meal
Zamanın ötesinde dağının bir tual
Yol bilmeden iz bilmeden gizinde saklı evrenin o tali yol
İçimden geçeni söylediğim bir masal gibi
Bir varmış bir yokmuşçasına

Cinnet gecelerinden sektiğim
Cennetin de meali idiniz sırdaş imlerin
Tekelinde kavruk bir hece leblebi misali kavurduğum
Kavruldukça yürek kaynaşan her hecenin
Özlem yüklü sesi neşrinde hayallerin
Nazenin tokası idiniz yüreğin
Her dağınıklığı topladığınız değildi yalan
Harmandalı misali öykündüğüm
Bazense kılıksız bir zemheri için için üşüdüğüm

Aklımdan gitmeyen
Gülüşünüz ta ki gözümden
Düştüğünüz o gün o saat
Ayrılık vakti gelip çatmıştı işte
Oysaki her şey nasıl da müphem bir yolda sürmüştü izini
Sürmenaj olmuş yürek iklimim
Saltanatını süremediğim bir mevsim
Aşkın kavisli yollarında bir açıp bir solan
Sevdalandığım oysaki ayak sesi idi umudun
Aşkın kayrasında s/alındığım
Metruk hanelerden sızan
Bir ışık gibi

Ansızın sönüverdiniz bilemedim de feri olmadığınızı
Her mevsimin
Çünkü mevsim de aşk da bendim
Rotam nasıl ki koştuğum Hakkın kapısı
Sonlanmış bir romanın da son cümlesi
Bilemedim aslında sizin bir masal olduğunuzu
Kırmızı Başlıklı kızın da en büyük korkusu
Kurdukça saati aşka
Kuram dışı bu özlem ve sevda
Safsatası evrenin şakıdıkça hayaller ve doğa
Doğaüstü bir güç misali
Belki de öcünü aldığım dün gibi
Günümden de yürekten de ansızın kayıp yok olduğunuz
Tek gerçekti uyandığımda…