Gelen geçen acılar
Giderayak ruhumu yoklar
Hala orada ise bir çizik daha atar
Yaşımı almamı beklemez;
Çekmek için çilemi,
Beni içine çeker.
Yok olmuşsa artık umut
Diyecek tek söz kalmamışsa
Yaşanacak bir hayal de yoksa
Haliyle yok oluş sıvar kolları

En tatlı huzuru vadeder
Seni en derinine çeker
Umutlarını siler
Ve;
Aşkının körelttiği,
Seni parçalayacak bıçağı biler.
Keyiflenir ruhun buna
Sonunda kavuşacak huzura

Yıllar süren acılar
Kafanda dönen dolaplar
Bitecek sonunda
Ne diye girişirsin
Böylesine umarsızca
Aşkın,doludizgin tiyatrosuna
Yutmaz mı seni tek sahnede
Bilmez misin sen(!)hep aynı sonu
Görmez mi gözlerin Azrailini
Ne diye giriştin
Böylesine bir yangına

Neyse’ler ile geçiştirdiğin
Neyse ki’lere dönüşmüş
Ruhun aciz çıkarımları
Artık’lara evrilen anlatımları

Artık der;
Ne acı ne sancı
Barınamaz en ufak yalancı
Umursamam der;
Ne gelen var ne giden
Bundan böyle
Tek kalemim benim kederim

Eskiden der;
Uğruna,huzura giden
Rotamı değiştirdiğim
O’nun için;
Artık tek sözüne
Kafamı çevirmem der,
Hatıra olamayan anılar.
Zaten ne varsa burda var!
Olamayan denilende.
Olsa da sanki
Kafamdaki dolaplar
Yaşanmasına izin verirmiş gibi.
Birde üzülürüm böylesine,
Galiba hayat trajikomedi.

İki seçenek vardı yolda,
İkisi de bana uzakta.
İkisinde de mutluluk yoksa,
Boşa bir umutsa?
İhtimaller, hafızasında.

Yaşamadan da bilir insan
Yaşama olanağı olan anı
Bilmeden de özler insan
Duyabilme olanağı olan kokuyu
Ama nedense
Olanağı olan o şeyler
Gerçeği siler
Kuranın kafasından
Gerçek ise şudur ki;
Olanağı olan şeyi gönülden istersen
Olanağı olan şey dönüşür fanteziye

Olanağı olan şey ile nefes alırsan
Boğulmana kalmadan bir saniye
Batarsın en derine

Gerçekler yakar canı
Ama gerçektir özünde
Yakacaksa canı gerçek yaksın
İyidir neticede;
Savrulmaktan,yalanın büyüsünde

27.04.22
Gamze Ardalı