Omuzlarına değen ince saç telleri
Kalbime dokunan kalbi
Durmaksızın yağan, yağmurları andıran fikirleri
Benim ufak dünyamı aydınlatıyor
İsimleri,sıfatları değersiz kılıyor

Ne olduğum,ne olacağım önemsiz
Onunla olduktan sonra
Nereye gittiğim,nereye gideceğim önemsiz
Onun gülüşleri yolumu aydınlatırken

Ne olduğunun,ne olacağının önemi yok
O,bir başkasını umut ettikten sonra
Nereye gittiğinin,nerede duracağının önemi yok
O’nun yolunu bir başkası aydınlatırken

Ne olacağımız önemsiz
İsimlerin sıfatların değeri yok
Benim yanımda kaldığı sürece

Doğru olandan çok uzak hislerim
Doğru insana çok yakın ellerim
İmkansız denen şeye tutuldu kalbim
Bu teneke için;
Aşk denilen büyü bu sanırım.

Yaşamayı bile bilmiyorken;
Nasıl bilir bu yitik ruh,senin ellerini tutmayı
Nasıl kabullenir bu aciz akıl, gerçekleri
Nasıl vazgeçer bu kalp senden

Aşka aşık olan sen;
Asla göremezsin,
senin uğruna feda olan kalbimi.
Asla okuyamayacaksın,
Senin adına dökülen kelimelerimi.

Yanıltmaca rüzgarların içinde
Oradan oraya çarpacak,
İçini yakan hisler duyacaksın.
Her zerreni ısıtan sözler işiteceksin,
Ama senin güneşin ben olamayacağım.
Gerçeklerini okuduğumu göreceksin
Senin dile getirmediğin,en derin düşlerinde
Korkusuzca gezdiğimi fark edeceksin
Her düşüşünde elinden tutacağımı bileceksin
Ama kalbin,
kalbime dokunmaya cesaret edemeyecek.

Sevgilim;
Sen bir başkasına o gözlerle bakarken,
Ben seni izliyor olacağım.
Çünkü baş başayken o parıltıyı görmem imkansız.
Çok yakın olsa da ellerim dokunmam imkansız.


Yazdığım ilk aşk şiiri ve asla aşk şiiri yazamam diyen bana, aslalarından birini daha yıktıran o kadına yazdığım ilk şiir. 16.05.21