Tetikledi zaman yetmedi tekledi mahrem:
Uçuşan püsküllü etekleri gecenin, nemini sildi ansızın
Gözlerinin.
Yâd edilesi bir öfkeydi metruk hanelerin gazabı
Afaki bir özlemdi belki de benimki…

Ben ki;
Düştükçe t/uzağa ellerimden dökülen parçacıklarını
Yüreğimin atomundan arda kalan
Ziyadesiyle yaşlı ve yaslıydı gözlerim
Ve işte tırmandığım Kaf Dağının eteklerinde de toplanmıştı
Ahvalim:
Ah etmediğim kadar
Sevgi özürlü kimse bir ikindi vakti
Doldular içime ta derine.

Saygıda kusur etmediğim
Sevgili meleklerim ve akıl melekelerim
Tabanlarını da yağlarken hüzün denen kıblede
Saklı bir dua bir deva bir dava
Aklımın ipleriydi oynayan ve de oynatan

İçimdeki hengâme ötüştü
Varlığımdı ayrı düştüğüm çevremden
Hain bir kantarda saklı adaletsiz ölçüm
Beklediğim kadar doğru zamanı doğru günü
Öykülerimde sarardım
Öykündüğüm dünümde saklı devasa bir yaraydım

Matemin közü
Gecenin körü
Kelamı yitik derviş misali
Devindiğim şu âlem
Daraldıkça yüreğin koridorlarında
Varlığımla bazen meczup
Yokluğumla da katık
Yaptığım her duygu öfkemi yendi yeneli
Ve işte neşri gün ışığının
Geceyse soluğumu kesti keseli.

İman gücümde yatsı namazım
Yaşlı gözlerimde afaki özlemim
Hem kendime hem kendimden uzak bir iklime meylederken
Yasımı sonlandırandı yine Mevla’m
Kat izinde dünün kaybolduğum
Bir orman gibi
Balta girmemiş
Bazense boşboğaz iblis
Tetiklese de öfkemi
Sabrımla d/okundum ben en tepeye

Tepegözü evrenin
İnfilak edilesi binlerce gizin
Garbın ya da şarkın
Özlemi dindi dineli
İliklerime kadar üşüdüğüm bir geceyi
Aydınlık kılan elbet zaman ve Yaratan
Bin geceden hayırlı Kadir Gecemi
İçime çektiğim her hadis her sure
Öykündüğüm en ulvi makam ve masumiyet
Şah damarımdan yakın o sıcaklık
Ve işte üşümemi geçiren
Özlemle ve aşkla yürüdüğüm Hakkın kapısı
Nasıl da açıktı ardına kadar

Ar bildiğim neyse biriken içimde
Arz ettiğimin de bir sonrası
Talep gören her duygum ve ufkum
Gönlün nazarında uçuşan bir sima olsa olsa
Yanık yüreğimin ucunda tüten o duman
Darmaduman edilmiş ömür neydi ki artık?
Atığı ömrün
Artık sözcükleri küllenmiş öykümün
Ve işte sadece O idi münazara ettiğim
Gül bahçesinde gezinen derviş yüreğim
Makul olandan da fazlaydı huzurun çağrısı

Ağrılarımı dindiren o ılıman iklim
Eklentisi değildim artık mazinin
Bilakis yürüdüğüm yol beni hidayete kavuşturacak
Muadili bu bitimsiz İlahi Aşkın
Yandığım ve yakardığım kadar huzura erdiğim ömrün silik güncesi;
Sedefli yüreğin incisi
Sadece aşktı aşk içime dolan ve taşan
Rabbimin katında olmakla eşleşen o derman

Olmaz mı hamt etmenin mucizesi ile
Kıyama durduğum her an kıblemde saklı
O bitimsiz rüzgâr elbet beni cennete kavuşturacak
Allah’ın izniyle dar gelen vücudumdan kopup da
Sonsuz âleme kavuşmanın itibarı ve ihtimamı
Yoksa neydim ben?
O, ol demedikçe ziyan ettiğim ömre ettiğim binlerce tövbe
Aralıksız soluduğum niyaz ve benliğimle
Koştuğum her vakit
Adeta sonsuzluk denen akdin altına atılan imza misali
Meylettiğim yoldan dönmemek adına
Dönüşümü bunca acının ve işte kabul görmenin ertesi
Huzurdu sadece huzur kavuştuğum
Sonsuzluğun da yanan meşalesi…