Türkoğlu, sordun mu sen hiç kendine
Sen kimsin, kapıldın  kimin fendine?

Sen ki ruh taşırdın büyüktü ruhun
Dünyayı titreten ordular kurdun.

Bir zaman dünyaya sendin yön veren
Karın doyurmak mı şimdi tek gayen ?

Seni kimler düşürdü bu hallere
Avuç açıyorsun yaban ellere?!

Sana, bu hayatı reva görenler
Sefa sürüyorlar eş dost yarenler.

Anla baştakiler seni hor görür
"Rabbena hep bana" der durur.

Yoğurdun hep kaymağını yiyenler
Sana sabret, sana şükret diyenler.

Bir bak seçtiklerin nasıl yaşıyor
Sana hep ’sabır ve şükür’ düşüyor.

Ayıptır bu çağda yokluk, yoksulluk
Dolup taşıyorken dünyada bolluk.

Şehit-gazi, senin garip çocuğun
Sahibi kim kölesi kim bu yurdun?

"Etrak-ı bî idrak" dediler sana
Duymadın mı, öldün mü, uyansana.

Üç asır, beş asır, uyudun yeter
Uyan artık, uykun, ölümden beter.

"Titre ve kendine dön" yeter, kanma
Tatlı söze, boş hayale aldanma!

İbreti maziden, hız al atandan
Hayr umma dünkü atını tutandan!

At üstünden şu ölü toprağını
Gel, kuralım Türk’ün altın çağını.