Birkaç RÜBAİ’DİR,
Benden ZEHRA’MA.
Belki deva olur,
O azgın yarama.

Devam eyle CEMİL,
Canhıraş yazına!
Döktür tane, tane,
Can dostun sazına!

Anlayan anlasın,
Bunda ne mana var…
Ancak böyle gelir,
Dile tüm tasalar.

Elem etme içime, def ol karşımdan!
İstemiyorum senin gibi cananı.
Neyim var ise elimden alıp gittin,
Ve konut eyledin içime hicranı.

Aşk hususunda pek toysun henüz,
Bilmiyorsun muhabbet ne demek?
Ah… Nasıl olmaz de: Cefakârım!
Senin azgın elinden inlemek!

Eyledin beni suzinak aşkınla mecnun,
Buluna bilmez katiyen buna bir ilaç!
Şayet mevcut ise elinde bir hünerin,
Göster ZEHRA’M göster de, önüme bir, bir saç!

Aşığa maşuktan başka değildir ilaç,
Henüz ne mümkün, bunu senin etmen idrak!
Yanar gönlüm durmadan o aptallığına,
Yanar, zira aşkı bilmeden olasın toprak…

Kılarsan bendeni hep böyle harap,
Neylesin sensiz olacak cihanı!
Zira çok görürler itikadımca,
Bana sen de dâhil her bir cananı.

İnce, ince yanar iken ZEHRA’M, ben aşkın narında,
Ne bir mecal, ne bir yaş kaldı şu gözümün pınarında!
Neyim var ise hepsini alıp süpürdün elimden,
Bıraktın utanmadan bendeni şu çarkın yarında…

KÜÇÜK OZAN 8cml dmr9
AĞIT’TAN.
LÜGATÇE
HİCRAN :Ayrılık.
SUZ İ NAK : Yakan, yakıcı.
MAŞUK . :Aşk ile sevilen sevgili.
BENDE : Kul, köle. Sevgilinin kölesi.
ÇARK : Kainat. Felek. Baht. Talih.
YÂR : UÇURUM