Birkaç RÜBAİ’DİR,
Benden ZEHRA’MA.
Belki deva olur,
O azgın yarama.

Devam eyle CEMİL,
Canhıraş yazına!
Döktür tane, tane,
Can dostun sazına!

Anlayan anlasın,
Bunda ne mana var…
Ancak böyle gelir,
Dile tüm tasalar.

Etme ne olur müptelanı bu denli tarumar,
Zira eder durur aşkının elinden ah ü zar.
Zaten olmuşum ben cihana nice canan elinden,
Bundan ne çıkar ki bir de senden olayım bizar.

Hep böyle mi geçecek ömrü sükûtum?
Söylesene be, a bre vefasız canım!
Öyle niyaz ederim ki HÂLIK’IMA,
“ZEHRA’MSIZ” sinlerde çürüsün vücudum.

Kim demiş eşsiz yaşanmaz diye?
Bu birkaç saliselik cihanda!
Ne iyi halt etmiş bunu diyen,
Ki benden selam edin o beye.

Elem çekme gönlüm, böyle deni bir aşka,
Zira değmez bu sencileyin bir maşuka!
Gitti, elden gitti diye bir canan. Ne gam!
Yok değil ya, bu cihanda ZEHRA’MDAN başka.

Sen etme divane gönlüm ZEHRA gibi!
O derece içli bir aşka kem nazar.
Gün gelir o da olur buna pek nadim,
Ve kendi kendine durmaksızın tozar.

İşte harabım ben yine bu gün,
Oldu bütün emellerim ölgün.
Seviyordun beni usanmadan,
Amma, söndü neden bu sevin dün.

LÜGATÇE:
MÜPTELA : Tutkun. Aşk tutkunu.
TAR UMAR : Dağınık. Karışık. Darmadağın.
AHUZAR : Ah çekmek. Ağlamak. Sızlanmak.
BİZAR : Bıkma. Usanma., bezme.
ÖMRÜSÜKUT :: Yaşam sessizliği. Sakinlik.
SENCİLEYİN : Senin gibi.

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
AĞIT’TAN.