Garibim...! Bir dikili taşı yoktu dünyada
Duygular alır bir yürek dolusuna
Duygular satardı okundukça bir kaç nefese

Denize girse kurutur
Gökten taş düşse başına atılır
O bu şu demeden
Doğruya doğru eğriye eğri derdi
Orası burası şurası
Kimsenin işine gelmedi
Ne İsa ya ne Musa ya

Olmuyorsa olmuyordu
Herkes akıllı söze gerek yoktu
Görünen köye kılavuz ne
Suya git susuz gele neeee
Suya gideceğiz demeeeeee
Amaaan amaaan peki peki tamam

Duygu parasızdı
Parasız alırdı derdi hüznü sevinci de
yürek ritmiyle

Estikçe gürledikçe havadan sudan
Severdi överdi kendi halince
Yeri gelince sorumlu tutardı
Kırılan daldan.

Dal da kalkar kartal da sarkardı
Leyleğin ömrü de lak lak

Dikili taşı yoktu
Olsundu
Ağaç dikmişti geleceğe
Meyve vermese de oksijen verirdi
Birilerine
İşte de büyük mutluluk
Öyle
En azından hayra geçer belki !
Kim bilir ...