Hunharca bir duygu yutuyor gönül esintisini
Hele ki birde çıkarların cazibesi
Köreltiyor tüm duyguları
Hüsran kapıları gıcırdatıyor
Kasvetin sancısını
Karanlığa bir davettir bu geçmiş ve geleceği

Umut
Azgın bir suda debelen’ ipte duruyor
Daraltıyor atinin tüm yollarını
Dağlanan yüreğin sızısı salkım söğüt
Son anları sekteye uğratıyor
Kapanan kapıların önünde bağlıyor kollarını

Tamah simsiyah bir boya
Vurulup ta duruyor kadere oya oya
Zevklerin ağlaması ne kadar hüzünlüyse
Kalplerde kırılan umutsa o denlide sitemli

Gözlerimizin
Kara bulutlarla çevrili olması
Ne önümüz ne yanımız nede arkamız kalır gebe
Umutlara dair
Dönüp dururuz bir arpa boyu menzilin içinde
Kuralsız gurur ve kibrin dalgalarında
Sele tutulmuş gibi

Hayat
Külhan yetimi gibi
Kısır haller içinde yuvarlanmakta
Herkes yaşadığını sanır bu kısır döngüde
Oysa ki fırsat bırakılmaz aklın sesine
Her çırpınma bir operasyon gerektirir
Çürüyüp de duran köhne varlığımız

Ati
Bulanık sularda aranan bir adım
Dağların ta ötelerinde uzaklaşan
Hedef kalmış rastgelelere
Başı kuma gömülü bir deve kuşu gibi

Kısmet bu ya
Kimse emeğinin gücüne inanmaz
Ve yıkılışını göremediği gibi
Doğruluk yalnızlığa terki diyar içinde
Yanlışlıkları kovalarda dururuz

Hedef
Tek düze bir yaşamın kör kuyusu
Kuraklığın beslediği
Çatlamış topraklardan beklenir oldu bereket
Ne bir çabamız var nede bir hareket

Bilir misiniz ki
Hüsranla sonlanmaya mahkum duygular
Yüreğimizin ve elimizin kiri
Çıkışa bir açık kapımı koyduk ki
Umutlanalım
Bu hayatın karmaşık yolculuğunda

Son halimiz bir muamma
İblise olmuşuz bizler bir tema
Çıkarlarımızı önümüze koyarak yatıp da
Kalkarız
Tıpkı dibi delik bir sandalda
Boş boşuna çekilen kürekler gibiyiz…


AZAP...(Kadri Atmaca) 16.04.2022