Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış (Cemal Safi, 1939 – 2017, rahmetle).

bir şiire kafa yordum
baş tarafı sana düştü
gül göndermek istiyordum
taş tarafı sana düştü

akasyanın son dalının
gölde yüzen sandalının
iç kapının mandalının
dış tarafı sana düştü

umutlarım çokca vardı
çakma hâkim kalem kırdı
sana aşkım girift sırdı
faş tarafı sana düştü

kabul ettim hatalıyım
düz bir yolun çatalıyım
sana doğru rotalıyım
hoş tarafı sana düştü

küpte iştah şurubunun
muhtevası kuru bunun
A, Be, eR kan grubunun
Haş tarafı sana düştü

kulak delen tafraların
uğuldayan safraların
tam mükellef sofraların
boş tarafı sana düştü

ıstırabla gamla doldum
hiç ummazdım yandım soldum
her güreşte mağlub oldum
tuş tarafı sana düştü

ok atılmaz kırık yayla
keyf sürmedik demli çayla
kaplıcada soğuk suyla
duş tarafı sana düştü

kulak verdim dillerine
hayran baktım hallerine
havlu tuttum ellerine
yaş tarafı sana düştü

biraz müzik biraz fikir
lütfen beni görme hâkir
kedi gözü tekir tekir
kuş tarafı sana düştü

haritayı dürte dürte
mekân seçtin kırkbir kerte
beni sürdün Malazgirt’e
Muş tarafı sana düştü

seven kalbim uslanıyor
sert kayaya toslanıyor
kirpiklerim ıslanıyor
kaş tarafı sana düştü

nasıl denir güze bahar
yaz hayali öze bahar
aha geldi bize bahar
kış tarafı sana düştü

Aydın gibi âşıkların
feleğini şaşıkların
güneşvâri ışıkların
loş tarafı sana düştü

Böyle olmasını ben de istemezdim Gülüm, üzgünüm. Yine de senin için yapabileceğim bir şey varsa, gözlerine ve sözlerine âmâdeyim. Görüşmek üzere…

20 Ocak 2022, Aydın Bayrakdar