farkındayım etrafımda dönmediğinin dünyanın
doğru değil ; beyaz güvercinleri siyaha boyadığım
farkındayım; boğazıma kadar yalnızlığa battığımın
ama doğru değil; bütün yaprakları benim kızıla boyadığım

sizler tuhaf yanılgılarınızla koyun koyuna sıcacık yuvanızda
korkulu rüyalarınız; çelik kasalarınızda uykuda
gündüzün karanlığında küçük ölüm; göz kapaklarınızın altında
pırıltılı yalanlarınıza hazırlanmakta göz bebekleriniz; tetikte

doğru değil, vazgeçmeye benim karar verdiğim
elimden düşürdüğüm yumurtanın sarısı gibi
darmadağın olmasına omuzladığım yaşamın
doğru değil sığınağımın, dünyanın en büyük yalanı olduğu

karıncalar tembellik ederken ayazın en koyusunda
ben topluyorum dökülen sevgi kırıntılarını ayak altlarından
kaldırımlarda uyuyan evsizlerin uykularına girip her gece
pırıltılı sıcacık bir mutluluk üfürüyorum rüyalarına

doğru değil üzülmediğim; görüp de ulaşamadıklarıma
doğru değil; gölgeme rüşvet teklif ettiğim gizliden
olmayacak bir dua bu yaşadıklarımdan anladığım
bıkmadım yinede akıntıya karşı kürek çekmekten

çıldırmış gibi her şey bir kısır döngü ekseninde
insanlar hırçın azgın dalgalar gibi dövüyor sahilleri
haris duygu fırtınaları hakim en kuytu limanlarında
farkında değil! her döngü hep aynı yörüngeden geçer nasılsa

Abdurrahman güleç