Düşüş
Sonsuza
Aksak aklın
Sonum olacak
Beraber olamıyoruz
Ayrılsak
Gitmiyorsun
Sanki bir Tanrı’sın
Her şeyin üstünde
Zaman
Yalın kalıyor
Varlığında
Yetmiyor
Kanayan yara
Durmuyor
Durmak bilmiyor
Ve sen
Her geçen gün
Yeni yaralar açıyorsun bedenimde
Kanıyor
Aşka tutsak ben
Görülmek istenmiyorum
Adeta siyah bir uzay boşluğu
Önemsiz
Sadece orada
Kahrediyorsun
Yoruyorsun
Ve ben
Sana hala
Toz konduramıyorum
Beklemekte
Geçiyor
Sancılı günler saatler
Acıyorum
Ama çok kızıyorum
Niye anlamıyorsun
Zor da değil oysa ki
Kim kırdı seni bu kadar
Kim acıttı canını
Bensem
Amenna
Ama biliyorum ki ben değilim
Sen sadece ben olmamı istiyorsun
Yakıştıramıyorsun
Bana güzel sözleri
Sahte iltifatlara alışmış
Kara kalbin
Duygular fikirler karanlık
Adeta zayıflık
Değil mi?
Ama biliyorum
Bir gün ölüm gelip çattığında
Düşüneceksin
Kahredeceksin
Ne kadar uzağız
Anlayamayacaksın
Beni bugün görmediğin gibi
Ben de o gün seni
Görmeyeceğim
Çünkü bıktırdın
Çok acıttın
Anlam veremedim
Bu yıkıcılık
Bitmedi
Yine de sen bilirsin
Zorla güzellik olmuyor
Biliyorum
Fırsatın olsa
Vurursun bana saatlerce
Bu senin fıtratın
Aşağılıklık korkusu
Sarmış her bir yanını
Ve ben biliyorsun sebebini
Aslında çok iyi biliyorsun
Dostça olduğumu
Samimiyetimi
Ve bunu kabul edemiyorsun
Çünkü sen bir canavardan farksızsın
Anlama beni
İstemiyorum artık
Git gelme
Sonsuza kadar yokum
Sen bittin benim için
Bir hiçsin
Seni sevmiyorum
Çünkü en zayıf halimi
Kullandın
Bana karşı
Sen insan olamazsın