-I-
Rivayet var muhtelif, insan nereden gelir
Primat mı atası, topraktan mı hamuru
Daha ne düşünceler, çıkacaktır kim bilir
Daldan mı indi düze, kilden midir çamuru


Yaratılışın şekli, mühimse de elbette
YARATAN’ın varlığı, inancın temelidir
Yerin, göğün sahibi, ezelde ve ebette
KÜLLİ İRADE için hamdolsun demelidir


Kâinatın koynunda, savrulup evrilirken
Başlayan hayatlarla, dünya renge büründü
İnsan, nebat, toprağa, suya can verilirken
YÜCE HAK cümlesinin, yüreğinde göründü


YARATAN kullarına, kalıp verdi anında
Akıl, inanç, ruh ile izan ihsan eyledi
Gönül gözü, irade, sorumluluk yanında
İnsan, vatan sevgisi, vicdan ihsan eyledi


Ve dünyayı bahşetti, yaşanılası bir yer
Suyu, havası ile altı, üstü toprağın
“Emek verin karışsın, alnınızdan akan ter”
“Kıymetini de bilin ağaç, dal ve yaprağın”


Hisseden yüreğimiz, gören gözümüz var da
Bizler HAK nazarında, tozdan zerre bir canız
Gün gelince huzurda, dikileceğiz darda
Sonsuz yaşam içinde, tek nefeslik bir anız


Kimsenin haddi değil sorgulamak ilmini
Kâinatın sahibi, doğaya can verenin
Cümle yaratılanın, fikrindeki dilini
Yüreklerinde saklı, amelleri görenin


Devam edecek....