Aydınlı Zeybeğim çaça oynuyor,
Kars’ta, Erzurum’da bardan eser yok.
Yazın yüreğimde düşler donuyor
Zemheri ayında kardan eser yok.

Küçüğün büyüğe yoktur saygısı
Terk etmiş ruhları ölüm kaygısı,
Rafa kalkmış helal- haram duygusu
Yüzlerde hayâdan, ardan eser yok.

Bitmez m’ola, köyden şehre göçeni,
İnanın kalmamış ayran içeni,
Ne ekeni gördüm ne de biçeni
Bağlarda ayvadan, nardan eser yok,

Muhabbet derin bir uykuya dalmış,
Ceylan, avcıların hışmına kalmış,
Sevginin yerini menfaat almış
Gönül diyarında yârden eser yok.

Herkes birbiriyle olmuş davalı,
Süt sağan görmedim eli kovalı,
Ne çobanı kalmış ne de kavalı,
Yaylalarda hiç davardan eser yok.

Ağa, hasenattan çekmiş elini,
Soğan ekmek yiyor beyin gelini
Seyredin yoksulun cömert halini,
Zenginin gönlünde vardan eser yok.

Yanık Ozan, böyle miydi mazimiz,
Duvarda asılı durur sazımız,
Ne kışımız belli ne de yazımız,
Gönüllerde hiç bahardan eser yok.
Muhammet AVCI