Cüce Musti bana ‘saf köylü’ demiş,
İftihar ederim köylü olmaktan.
Bilmeden fazlımı ibra eylemiş,
İftihar ederim köylü olmaktan.

Oysa saflık, duru temiz olmaktır,
Sevgi ile muhabbetle dolmaktır,
Sevda çekip sararmaktır, solmaktır,
İftihar ederim köylü olmaktan.

Yaz gelince yaylalara göçen ben,
Serin sulu pınarlardan içen ben,
Harmanlayan, ekin eken, biçen ben
İftihar ederim köylü olmaktan.

Hele ki ‘milletin efendisi’yim,
Ölümsüz aşkların ta kendisiyim,
Haykırışın, şahlanışın sesiyim
İftihar ederim köylü olmaktan.

Savaşta, cephede en başta benim,
Ekmekte, katıkta ve aşta benim,
Halıda, kilimde, kumaşta benim
İftihar ederim köylü olmaktan.

Kimse beni hor ve hakir görmesin,
Gurura kapılıp, boşa yermesin,
Dilenci sanıp da akçe vermesin
İftihar ederim köylü olmaktan.

Eğer bir gün uğrar isen köye sen,
Haz duyarım aş ve balımdan yesen,
Gülüp de geçerim bana ne desen
İftihar ederim köylü olmaktan.

Yurt etmişim yaylaları, dağları
Şenletirim bahçeleri, bağları,
Yaşarım en mutlu en şen çağları
İftihar ederim köylü olmaktan.

Beni hiç açmıyor şehrin halleri,
Eğdirir başları, büker belleri,
İftihar ederim köylü olmaktan.
Düzen tutmaz olur gönül telleri

Yanık Ozan, hakkı söylemeliyim,
Hoşgörü çeşmesi, sevgi seliyim,
Ülkenin, ulusun hep sağ eliyim
İftihar ederim köylü olmaktan.
Muhammet AVCI